Są tacy ludzie, którzy są głodni wiedzy, mogli by ją jeść w nocy i w dzień. Wiedza przecież ogromnie wzbogaca, kreuje w naszej głowie nowe idee, koncepcje, otwiera nasze umysły, na to, co istotne. Gdy mamy w sobie wrażliwość, którą osiągnęliśmy przy pomocy wiedzy, to łatwiej odnaleźć nam właściwe wyjście z każdej sytuacji. Są ludzie, którzy myślą, że nie warto się kształcić czy poszerzać horyzontów, bo to „mąci w głowie”. To oczywista nieprawda.
Są też ludzie twierdzący, że osoby przyswajające nowe wiadomości mają problemy natury emocjonalnej. To jasne, przecież w każdej grupie ludzi, u różnych osób, z różnych państw takie rzeczy dzieją się. I u ludzi nad przeciętnie inteligentnych i tych nieco ograniczonych. Być może objawy tego są inne, to też przecież zależy od charakteru, wychowania, środowiska i wielu, wielu innych czynników, więc nie ma sensu roztrząsać tej kwestii.
Wszystkie przewidywania mówią, że powoli zmierza ku końcowi era książek papierowych, nadchodzi kres książek, czasopism i wszelkiego druku, a w zamian możemy czytać cyfrowe
publikacje. Ten trend już trwa i rozwija się coraz szybciej, zdaje się wydawać, iż nie posiadamy ani mocy, ani chęci, aby ten stan rzeczy zatrzymać.
Takie tłumaczenie jest niesprawiedliwe i głupie, ponieważ
książki czyta się, bo się je lubi (interesujące propozycje: sprawdź to źródło). Identycznie jest, gdy idziemy do kina czy do teatru to dlatego, że chcemy zobaczyć coś ciekawego, coś co wzbogaci nasza wiedzę. Są to więc wyjątkowo ważne sprawy dla rozwoju emocjonalnego i intelektualnego. Kto uważa inaczej, nie warto dyskutować z nim. To tak jakby chcieć przekonać człowieka na „tak”, chociaż on zawsze twierdził, że „nie”. Tak długo to robił, aż jego nazwisko zmieniło się na „nie”. To niezobowiązująca przenośnia, ale tylko pokazująca do czego prowadzi nas płytka wiara we własne, trwałe ugruntowane przesądy i opinie. Nie jest to zbyt obiektywne ani racjonalne, lecz wygłaszane na prawo i lewo.
