Treścią określonej nazwy w nauce takiej jak logika jest nic innego jak konotacja. Jej pewnegotypu przeciwieństwem jest denotacja, jaka odnosi się do zakresu nazwy. Brany jest wówczas pod lupę cały zbiór powiązanych desygnatów danej nazwy. Konotowane są głownie cechy, którymi cechuje się określona nazwa.
Te interesujące posty posiadają swoją kontynuację. Chcesz się z nią zaznajomić? Zatem idź do serwisu (
http://polakwtropikach.pl/oman/) i tam ciesz się nowymi tematami.
Jest to pewnego rodzaju ujednolicenie, które oparte jest na dokładnie określonych regułach. Za konotację każdy odbiorca musi uznać zespół pewnych, klarownych cech, jakie odnoszą się do desygnatu.
Fundament logiki stanowią zależności między wyrażeń, które są zapisywane w formie przypominającą działania matematyczne. Wyrażenie może przybrać zarówno formę słowną, jak i matematyczną. Istotne, żeby ocenić, czy dane wyrażenie jest prawdziwe, czy fałszywe. Dopiero wówczas można rozpatrywać zależności między zdaniami składowymi. Przykładową podstawową zależnością w tej nauce jest koniunkcja logiczna, nazywana także iloczynem logicznym. Koniunkcja jest prawdziwa wówczas, gdy oba zdania składowe są prawdziwe. Można to przedstawić z wykorzystaniem dowolnie wybranego zdania, gdzie iloczyn reprezentuje spójnik „i”. Jeśli jedno ze zdań składowych nie będzie prawdziwe, wówczas całe wyrażenie też będzie fałszywe.
Niezwykle ważną rolę w nauce takiej jak logika odgrywa negacja. Poszczególne nazwy można negować. Biorąc pod uwagęstałe logiczne, przykładowo negowania oraz to w jaki sposób wciela się ją w życie, możemy podsumować, że określona nazwa może podlegać zaprzeczeniu. W logice mamy możliwość używać tzw. potrójnej, jak i podwójnej – czyli standardowej negacji. Stół oraz nie-stół to dwie nazwy, które zostały poddane procesowi negacji. Nie-nie-nie-stół oznaczałby nie-stół, idąc tym tropem. Niezwykle ważny w każdej nazwie jest
desygnat, to znaczy przedmiot, jakiego dotyczy określona nazwa.
